Het reisverslag van een toevallige voorbijganger.

Zoevende pijlen, het geschreeuw van gewonde soldaten, battlecries: Siege deed haast denken aan een heuse veldslag, zoals je die in films ziet. Franse films dan wel, en zonder ondertiteling. Dat was toch enigszins jammer, want daardoor was het uitspelen van bijvoorbeeld spreuken soms niet doenlijk, omdat je de ander gewoonweg niet verstond. Maar goed, daar kunnen zij ook niets aan doen natuurlijk… Het zien van al die honderden mensen in woeste outfits, met grotendeels stoppelige, ongeschoren gezichten (de mannen dan) was al een belevenis op zich. Oblivion (het Cauldron-groepje van 20 man) deed absoluut niet voor hen onder. Wij hadden óók woeste outfits, alleen deden wij het zonder ongeschoren gezichten, op het (overigens zeer nette) sikje van Migs o.a. na. Men diende te verzamelen in Brussel, op een parkeerplaats. De meeste mensen kleedden zich daar om, zodat ze minder bagage mee hoefden te nemen. Anders zou het misschien niet in de bussen passen namelijk. Gelukkig waren er geen problemen met bagageplaats. Uiteindelijk zat iedereen in de bus en vertrokken we. Na een helletocht van zo'n drie dagen (of uren) bereikten we een heus 'kasteel' ergens in Frankrijk, genaamd "la Citadelle de Montmédy". Dit was in principe een vestingstadje op een heuvel, met héle dikke muren er omheen, waardoor een soort kasteelgevoel ontstond. De citadel werd gebouwd in 1544 en is later nog aangepast door onder andere Karel V, Vauban en Séré de Rivières.

Goed, zodra je bijgekomen bent van het uitzicht hierboven, ga ik vertellen wat er zoal gebeurde na aankomst. We hoorden in de bus al dat wij als het ware gerekruteerd waren voor de eindbattle van een dat weekend spelende Franse Larp-vereniging. Het was de bedoeling voor zondagavond om te dienen als kanonnenvoer en het grootste deel van hun spelers af te maken. We waren namelijk in de meerderheid met 1:3 ongeveer… Waarom zou een crew 90% van zijn spelers af willen maken? Heel simpel: het was de laatste episode van die serie evenementen, en de spelleiding wilde een knallend einde. Volgens mij zijn ze daar in geslaagd. Wat op zich jammer was, was dat er een paar powerplayers rondliepen, die smeten met spreuken als "Dématerialization!" en je dus in één keer afmaakten. Maar dat mocht de pret niet drukken, want even later werden we uit de dood herrezen door de spelleiding. Zo mochten we dus nog een keer. Applaus voor Migs, die als een ware moordenaar spelertjes neerbutste alsof het een full-time baan was, en dus uiteindelijk maar één keer (toch?) doodgegaan is op die avond. Nu dan, na deze veldslag was het avondtijd. En avondstond heeft bier in de mond wordt wel eens gezegd, dus het werd gezellig. Ikzelf ging om vijf uur maar slapen, maar toen zaten er nog volop mensen in de herberg… 's Nachts was het redelijk luidruchtig, met uitzondering van Fransen die lallend door de gangen renden, al roepend "Il est six heure et tout va bien!", onder luid gestamp. Maar ach, slaap overwint alles. 's Ochtends was het simpel ontbijten: het meegenomen brood. Na deze sobere dis begon het programma wat voor ons bedoeld was. Omdat wij wilden figureren zondagavond, mocht de gehele groep van 250 man de maandag het terrein gebruiken om er zelf veldslagen uit te spelen. De spelleiding had een aantal scenario's voor ons bedacht, zoals "Capture the Colafles", waarbij vijf Colaflessen relieken moesten voorstellen, die de in vijven gesplitste groep van elkaar moest zien te veroveren. Verder veel "roei-het-andere-kamp-uit"-scenario's, waarbij de mensen in twee groepen gedeeld werden en elkaar (verrassend genoeg) af moesten maken. Jammer was wel dat de non-Cauldron mensen (de meesten dan) nogal hard en snel sloegen (was dus IC nooit zou kunnen met een ijzeren zwaard). Blauwe plekken waren geen uitzondering helaas… (nvdr. mietje ?) Dit programma duurde ongeveer tot 15:00, met uiteraard nog een lunch er tussendoor (ook meegenomen brood). Hierna gingen we nog wat shots opnemen voor de trailervideo, die binnenkort te bekijken zal zijn via de site. Na al dit leuks was het tijd om huiswaarts te keren. Wederom drie uur met de bus en daarna in de auto van Le Fromage (of een ander) richting huis.

Al met al een geslaagd evenementje, met grote veldslagen en prachtige uitzichten...